Op naar deel 2

Gisteren hoorde eigenlijk een vrije dag te zijn voor mij, aangezien ik vandaag vertrek en ik genoeg tijd heb om nog foto's te maken en mijn tas in te pakken. Maar ik kreeg de keus om samen met Simone, een Zwitserse vrijwilligster, en Norminal (een staflid) naar een school te gaan in Bulawayo. Hier zou Norminal uitleg geven over een aantal dieren die we op Chipangali hebben. De dieren zijn: een schildpad, een hele grote schildpad, een egel, een kameleon en een python. We brachten deze dieren mee om ze te laten zien.
De heenweg naar de school verliep lekker op zijn Afrikaans, rustig aan, no hurries. We stopten bij een gebouw, waar Norminal 'eventjes' naar binnen moest. Het was iets van een onderwijs inspectie ofzo, dat is wat ik begrepen had.
Simone en ik bleven achter in een bloedhete auto, met de gedachte over 5 minuutjes weer weg te rijden. Maar nee hoor, we hebben 50 minuten gewacht in die bloedhitte totdat Norminal eindelijk terugkwam.
Toen we daar weg reden was het nog steeds niet tijd om naar de school te gaan, want we moesten nog een andere man ophalen. We reden naar zijn huis, waar we weer 20 minuten hebben moeten wachten totdat de man, Mr Swange, de auto instapte.
Nu was het eindelijk tijd voor de school. Aangekomen bij die school dachten Simone en ik dat het eindelijk tijd was voor actie. Maar ook nu niet, want Norminal vertelde dat hij en Mr Swange even moesten praten met de directrice van de school en dat ze 'zo' terug zouden komen. Weer een half uur gewacht, maarja, zoals ze hier zegggen: That's Africa.
Gelukkig was dit half uurtje wachten niet zo erg, want de school had net pauze. We zagen hoe de kindjes lekker buiten aan het spelen waren en hoe indrukwekkend ze 2 blanke meisjes vonden. Als we naar ze zwaaiden giechelden ze en werden ze een beetje zenuwachtig. Het was heel duidelijk dat er niet vaak blanken komen in die omgeving.
Op een gegeven moment kwam er een groepje van 5 meisjes giechelend onze richting in lopen. Ze stonden op 2 meter afstand in een rijtje tegenover ons, maar durfden verder niks te zeggen. Simone en ik begonnen dus maar een gesprek, waarna ze uiteindelijk zelf heel enthousiast vertelden hoe leuk school wel niet was en dat ze liever les hebben dan pauze.
Nadat hun pauze was afgelopen werden Simone en ik opgehaald door Norminal die ook eindelijk klaar was, en werden we naar een soort binnenplaats tussen 5 klaslokalen gebracht.
Groepen 1 t/m 3 hadden zich daar opgesteld in de schaduw. Na groepen 1 t/m 3 maakten ze plaats voor groepen 4 t/m 7.
Bij beide groepen begon Norminal te praten, en vertelde hij over de dieren. Al was het allemaal in Ndebele, dus konden Simone en ik er niks van verstaan, het was toch heel leuk om te zien. Wij brachten de dieren naar Norminal wanneer hij aangaf dat hij dat dier wilde showen. We haalden de dieren dan uit de doos/kooi en brachten deze toen naar voren. (Ja, ook de python)!
De kinderen waren allemaal erg onder de indruk van de schildpadden en de egel. Toen ze kameleon zagen aankomen begonnen ze allemaal al een beetje te joelen, omdat ze denken dat een kameleon giftig is. (Hierom komt Norminal dus naar scholen, om uitleg te geven over deze dieren, en dus te vertellen dat de kameleon niet giftig is.)
Toen de slang kwam begonnen ze allemaal echt heeeeel hard te krijsen. Alle ogen stonden wijd open en ze keken heeel geïnteresseerd en onder de indruk naar ons en Norminal dat we dat beest gewoon vasthielden.
Een aantal kinderen mochten zelf ook de kameleon en de slang vasthouden, onder luid gegil en gejoel natuurlijk!
Toen Norminal klaar was met vertellen ging hij checken of de kindjes wel goed geluisterd hadden. Hij stelde ze vragen en als iemand goed had geantwoord kreeg hij/zij als beloning 2 kaartjes met een plaatje van een wild dier met achterop informatie over dit dier. Ze vonden het echt super leuk!
Bij de groepen 4 t/m 7 ging Mr Swange ook nog vertellen, hij wist namelijk veel te vertellen over The Big 5 en over het National Park. De kinderen vonden het geweldig!

Terug aangekomen op Chipangali heb ik mijn tas ingepakt en de laatste dingetjes gewassen.
Vandaag om 13:15 vertrekken we met zijn 10en richting Vic Falls. Vanavond, morgenavond en zondagavond verblijven we in een backpackerslodge. Maandag is het dan echt tijd om te beginnen aan het volgende project/avontuur!

Ik vind het heeeel jammer dat ik hier al weg moet, en kan niet geloven dat er nu al 3 weken voorbij zijn. De gastvrijheid van de familie Wilson was echt ongelofelijk, en het was een super ervaring hier. Maar vooral na het bezoeken van die school van gisteren heb ik super veel zin om naar het weeshuis in Zambia te gaan.
Op naar deel 2!

Tot in Zambia!!
Liefs Otje