Op naar huis

Nou dat was het dan. 3 maanden Afrika, en wat is het snel gegaan!!

Ingepakt en wel sta ik nu te wachten totdat ik zometeen word opgehaald en naar het vliegveld gebracht word.
Gisteren was m'n laatste dagje in het weeshuis, wat ga ik de kinderen missen zeg! Toen ik gedag ging zeggen in de kamer van de jongere meisjes, waarmee ik best wel veel tijd heb doorgebracht, en vertelde dat ik doei kwam zeggen, riepen ze allemaal: 'Noooo!'. Pfff, dat is dan wel zo'n moment dat je t liefst ook gewoon nog blijft. 1 van die meisjes kwam nog naar me toe met haar armbandje, dan konden we ruilen zei ze. Nu loop ik dus rond met haar armbandje, blijft een leuke herinnering!
Ook moest ik afscheid nemen van de aunties en uncles zoals ze hun noemen, dat zijn de mensen die op Lubasi Home rondlopen en de koken en de kinderen in bed leggen enzo. Toen ik uncle Andrew gedag ging zeggen was hij net een kip aan het slachten en de ingewanden eruit aan het halen. Maar voor mij wilde hij wel even z'n handen schoonmaken in het water waar andere kippen in liggen. Blijkbaar vond hij zijn handen wel schoon genoeg om me een hand en een knuffel te geven... Heerlijk zo'n natte hand met nog wat stukjes kip eraan.. Haha Maarja het gaat om het gebaar zullen we dan maar zeggen.
In de avond zijn we nog naar dat mooie hotel gegaan waar we naar de zonsondergang hebben gekeken en waar we nog even konden genieten van de zebra's en giraffen die daar rondlopen. Blijft gaaf. Daarna gingen we met z'n allen uit eten, erg gezellig!

Vorige week was het Eva haar laatste week. We waren toen uitgenodigd om te komen avond eten op het weeshuis. Toen we aankwamen waren alle kinderen helemaal netjes gedoucht en hadden ze allemaal hun mooiste jurkjes en kleding aangetrokken. We liepen de dining room in waar alle kinderen voor ons begonnen te zingen. Daarna stond één van de oudere meisjes op om een kleine speech te houden waarin ze vertelde dat iedereen het op prijs stelde dat wij er waren en dat het ons en onze familie goed gaat. Daarna stond een ander meisje op die namens iedereen ging bidden. Ze bad ook voor onze families en vrienden. Daarna gingen we eten. Normaal gesproken eten ze in het weeshuis 3 keer per dag Nshima. Dat is maïsmeel met gekookt water. Ze vinden dat heel lekker hier. Dit keer kregen ze geen Nshima als avond eten, maar rijst met kip en groentje en een gekookt ei. Het was heel lekker, en wat het nog leuker maakte was dat we zagen hoe erg de kinderen genoten van een andere maaltijd. Goed afscheid voor Eva dus! En voor mij ook een beetje natuurlijk..

Bij het Vrouwenproject is het helaas wat anders gelopen dan gepland. We hebben het wel gered om ze nog bij de Vic Falls te zien staan, maar de plek waar ze stonden was heel afgelegen. Toeristen zouden niet zomaar die plek vinden. Ze stonden er al 3 dagen voordat wij ze daar kwamen opzoeken en hadden nog niks verkocht. Intussen deed de pindakaas machine het weer niet, dus stonden ze daar alleen met tassen en deurmatten.
Nina en ik hebben ze aangeraden maar gewoon rond te lopen met de tassen en een praatje te gaan maken met de toeristen. De volgende week hebben ze dat gedaan en hebben ze uiteindelijk 40 kwacha verdiend. Nouja het is een begin..
We hebben geprobeerd iemand te bereiken die kan zorgen voor een betere plek om te verkopen, maar hij had pas maandag tijd. Maandag zijn Nina en ik alleen al weg, dus dat hebben we aan Maggie overgelaten. Ik hoop dat dat goedkomt!

Over anderhalf uur vertrek ik. Van Livingstone naar Harare naar Nairobi naar Parijs naar Amsterdam. Wordt een lange reis, maar morgenochtend ben ik dan toch echt thuis!
Ik heb zin om jullie allemaal weer te zien!!!
Tot morgen