Ben ik weer
Blijf op de hoogte en volg Otje
13 September 2014 | Zimbabwe, Fresnaye
Daar ben ik weer!
Het eerste stuk van dit verhaal zal ik schrijven voor mama.
Vorig jaar was het namelijk een zwaar jaar door die stomme ziekte, kanker. In Nederland help je de kankerstichtig dmv het inzamelen van geld. En natuurlijk draag je ook je steentje bij bij BreastFriends. Hier in Zimbabwe was vanochtend een loop georganiseerd om aandacht te vragen voor een kanker stichting. In Chipangali werkte een aantal maanden geleden een vrouw die nu kanker heeft en dus thuis in Amerika zit om te herstellen. De staff hier wilde dus graag mee doen aan de loop, als een team. Niet alleen voor hun collega, maar voor iedereen die of heeft geleden aan kanker, of dood is gegaan aan kanker, of nu kanker heeft. Wij als vrijwilligers mochten ook mee, ook bij hun team. Omdat ze echt een team wilden vormen en op wilden vallen, hadden ze shirts laten maken. Hier stond op de rug; TEAM CHIPANGALI, en voorop stond je naam en initialen van de mensen voor wie jij die loop hebt gelopen. Het was in totaal 7,5 kilometer die wij met zijn allen hebben afgelegd, en ik heb natuurlijk jouw initialen erop laten zetten en voor jou gelopen!
Nu zal ik verder vertellen wat we de afgelopen dagen hebben gedaan. We zijn in de kooi geweest bij Nkulu, dat is een leeuw die ongeveer 10 maanden oud is. We gingen erin met alle honden, want de leeuw enn de honden zijn beste vrienden. Heel grappig om te zien hoe een Jack Russel (ofzo) speelt met een leeuw die 20 keer zo groot is. De honden zijn zelfs dominanter dan Nkulu.
Gister ochtend zijn we naar een andere lokale school geweest om aan de leerlingen pennen en potloden uit te delen. Elke leerling kreeg 1 pen of potlood. In elk lokaal dat we binnenkwamen gingen de kinderen gelijk staan en riepen in koor; Good morning, Madame, how are you? Dan zeiden wij: Fine, and how are you?, waarna ze allemaal weer in koor riepen: Fine, thank you! Ze worden dus goed opgevoed hier en waren heel dankbaar voor die ene pen of dat ene potlood. Een man van Chipangali komt ook vaker op deze school om te vertellen over de Orphanage, hij neemt dan egels, slangen en kamelions mee. Alle kindjes wisten gelijk over welke man we het hadden omdat ze het blijkbaar super leuk vonden dat ze die ene les hebben gehad.
Kortom, we hebben genoeg te doen hier en het is echt heel leuk!
Xxxxxxxx
Het eerste stuk van dit verhaal zal ik schrijven voor mama.
Vorig jaar was het namelijk een zwaar jaar door die stomme ziekte, kanker. In Nederland help je de kankerstichtig dmv het inzamelen van geld. En natuurlijk draag je ook je steentje bij bij BreastFriends. Hier in Zimbabwe was vanochtend een loop georganiseerd om aandacht te vragen voor een kanker stichting. In Chipangali werkte een aantal maanden geleden een vrouw die nu kanker heeft en dus thuis in Amerika zit om te herstellen. De staff hier wilde dus graag mee doen aan de loop, als een team. Niet alleen voor hun collega, maar voor iedereen die of heeft geleden aan kanker, of dood is gegaan aan kanker, of nu kanker heeft. Wij als vrijwilligers mochten ook mee, ook bij hun team. Omdat ze echt een team wilden vormen en op wilden vallen, hadden ze shirts laten maken. Hier stond op de rug; TEAM CHIPANGALI, en voorop stond je naam en initialen van de mensen voor wie jij die loop hebt gelopen. Het was in totaal 7,5 kilometer die wij met zijn allen hebben afgelegd, en ik heb natuurlijk jouw initialen erop laten zetten en voor jou gelopen!
Nu zal ik verder vertellen wat we de afgelopen dagen hebben gedaan. We zijn in de kooi geweest bij Nkulu, dat is een leeuw die ongeveer 10 maanden oud is. We gingen erin met alle honden, want de leeuw enn de honden zijn beste vrienden. Heel grappig om te zien hoe een Jack Russel (ofzo) speelt met een leeuw die 20 keer zo groot is. De honden zijn zelfs dominanter dan Nkulu.
Gister ochtend zijn we naar een andere lokale school geweest om aan de leerlingen pennen en potloden uit te delen. Elke leerling kreeg 1 pen of potlood. In elk lokaal dat we binnenkwamen gingen de kinderen gelijk staan en riepen in koor; Good morning, Madame, how are you? Dan zeiden wij: Fine, and how are you?, waarna ze allemaal weer in koor riepen: Fine, thank you! Ze worden dus goed opgevoed hier en waren heel dankbaar voor die ene pen of dat ene potlood. Een man van Chipangali komt ook vaker op deze school om te vertellen over de Orphanage, hij neemt dan egels, slangen en kamelions mee. Alle kindjes wisten gelijk over welke man we het hadden omdat ze het blijkbaar super leuk vonden dat ze die ene les hebben gehad.
Kortom, we hebben genoeg te doen hier en het is echt heel leuk!
Xxxxxxxx
-
13 September 2014 - 19:55
Mamma (K.N.H):
Love you Ottie! Pappa en ik zijn zo trots op je... -
13 September 2014 - 20:11
Petra:
Lieve Ot,
Zit ik hier met een zakdoek op jou verhaal te reageren. Ontroerend mooi echt waar! Wat een instelling chapeau Kanjer! Bewaar je T-shirt goed, dat heeft een toren hoge piëteit waarde!
P.s. Het is maar goed dat die Leeuw zijn krachten nog niet kent :-) kus Peet -
13 September 2014 - 20:16
Oma & Grootvader:
Geweldig Ot , dat je meegelopen hebt!! Denken veel aan je en
Volgen je door je verhalen -
13 September 2014 - 21:33
Mark:
Super Ot! 7.5 km en dat in die hitte daar. Gaaf om al je verhalen te lezen over de Lion King en zijn vriendjes russel & co.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
